کد مطلب:14656
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:749
«قاعده ملازمه» و مفهوم آن چيست؟
در فن «اصول فقه» قاعدهاي است كه به «قاعده ملازمه» يعني ملازمة حكم عقل و شرع معروف است. اين قاعده با اين عبارت بيان ميشود:
«كُلُّ ما حَكَمَ بِهِ الْعَقْلُ حَكَمَ بِهِ الْشَّرْعُ، وَ كُلُّ ما حَكَمَ بِهِ الْشَّرْعُ حَكَمَ بِهِ الْعَقْلُ»
مقصود اين است كه هر جا كه عقل، يك «مصحلت» و يا يك «مفسده» قطعي را كشف كند، به دليل «لِمّي» و از راه استدلال از علت به معلول حكم ميكنيم كه شرع اسلام در اينجا حكمي دائر بر استيفاي آن مصلحت و يا دفع آن مفسده دارد هر چند آن حكم از طريق نقل به ما نرسيده باشد، و هر جا كه يك حكم وجوبي يا استحبابي يا تحريمي و يا كراهتي دارد، ما به دليل «اني» و از راه استدلال از معلول به علت كشف ميكنيم كه مصلحت و مفسدهاي در كار است، هر چند بالفعل عقل ما از وجود آن مصلحت يا مفسده آگاه نباشد.
مجموعه آثار شهيد مطهري ج1 – عدل الهي
شهيد مطهري
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.